O Andrzeju Wajdzie

O Andrzeju Wajdzie

     

     Andrzej Witold Wajda urodził się 6 marca 1926 roku w Suwałkach. Ten wybitny reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i scenograf, jest uważany za jednego z najwybitniejszych twórców w historii światowego kina. W swoim życiu otrzymał wiele odznaczeń m.in. w 2000 r. otrzymał Nagrodę Akademii Filmowej (Oskara) za całokształt twórczości. 

      Większość dzieł tego polskiego reżysera odnosi się do tradycji kulturowej oraz doświadczeń historycznych naszego narodu. Wajda ukazywał m.in. tragiczne losy Polaków w czasach zwycięstw i klęsk, stawia pytania o wzorce i normy etyczne, obowiązujące na przestrzeni dziejów oraz ich znaczenie dla widza współczesnego. Inspiracje czerpał najczęściej z literatury.

      Według mnie za jeden z najlepszych ekranizacji Andrzeja Wajdy możemy uznać film pt.,,Wałęsa - człowiek z nadziei'' na którym to byłam w kinie z klasą w 2013 roku. Ten film wywarł na mnie ogromne wrażenie. Reżyser przedstawia w nim dość prostą historię zwykłego i niepozbawionego wad robotnika, któremu udało się dokonać niezwykłych rzeczy dla wolności i solidarności ludzi i narodu.

       Godnym uwagi jest również film ,,Kanał". Reżyser złożył w nim hołd powstaniu warszawskiemu i powstańcom, ale w dosyć paradoksalny sposób – nie chwalił bowiem powstańczego zrywu, ale ukazał jego upadek i śmierć. Pomimo tego, walka ludzi o przetrwanie przez cały czas budzi wśród widzów szacunek i podziw. Ten film, drugi w dorobku artystycznym reżysera, reprezentuje już wszystkie cechy charakterystyczne dla jego autorskiego stylu: romantyczne widzenie historii, emocjonalne podejście do tematu, zmysłowość plastycznych wizji, pełnych symboliki i metaforycznych obrazów.

     Dla Polski i Polaków śmierć Andrzeja Wajdy to olbrzymia niepowetowana strata. Pomimo tego jestem pewna, że jego twórczość i postawa będzie inspiracją dla wielu reżyserów filmowych i teatralnych na całym świecie.

Po co nam teatr?

      Teatr narodził się na bliskim wschodzie wśród Egipcjan i Sumerów. Jego korzenie sięgają około 3000 lat p.n.e., długo przed greckimi dionizjami. 

Jest to rodzaj sztuki, która nie może istnieć bez widzów. Niektórym może się wydawać, że w czasach telewizji i internetu ludzie odrzucają teatr choćby z braku czasu. Tak się jednak nie dzieje, ponieważ emocje, które wzbudzają w nas spektakle teatralne, są tu i teraz za pośrednictwem żywych ludzi - aktorów. To w pewnym sensie rodzaj duchowego doznania z którego z przyjemnością korzystamy. Nie da nam tego telewizja.

      Kiedy zaczynamy oglądać grę aktorów wchodzimy w ich świat, który zawsze wzbudza emocje wśród wiernie i uważnie oglądających osób. W teatrze nie ma przerw na reklamę, nie ma pilota. Nie możemy wyjść na herbatkę. Uczestniczymy w żywej sztuce i tego nie dadzą nam masowe źródła przekazu.